Uyan.

Uyanır insan önce. Uyanır uyanmaz atar kendini şehrin anatomisine. Monotonlaşmış bir çağın kölesidir o. Yapar her şeyi kendine söylenince. Bilmez neden orda olduğunu. Bilmesine de gerek yoktur zaten. Doğduğunda anlatmışlardır her şeyi ona. O da inanmıştır. İçmiştir anasının sütünü kana kana. Bilir ki karşısındaki de insan kendi de insan. Ama bir zaman sonra aynaya bakarak der ki "Kim ulan bu hayvan?!". Bu dünyada herkes eşitmiş. YALAN! Hatta duyduğum en büyük YALAN! Şimdi bak aynaya ve uyan insan ama bu sefer gerçekten UYAN!