kanıyordu avuçlarımın içi durmadan
kör edercesine bir ışık gitmiyordu başımdan
yalnız gözlerimi değil zihnimi de kör ediyordu bu ışık
belki yalnızlığımın gölgesindeyken kurtulabilirdim bundan
koştum bunun için arkama bakmadan
korktum geleceğimden acı duymadan
karşımdaydı artık sade yalnızlık
oldu artık tek isteğim mutlak karanlık
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder